wtorek, 31 stycznia 2023

Maria Montessori

                                    Maria Montessori 




Maria Montessori  była pierwszą kobietą, która uzyskała tytuł doktora nauk medycznych na Uniwersytecie w Rzymie. Była lekarzem psychiatrą, antropologiem i pedagogiem, twórczynią nowatorskiej metody pedagogicznej (Metoda Montessori), powstałej w wyniku badań naukowych i licznych obserwacji. Montessori uważała, że głównym zadaniem pedagogiki jest wspieranie spontaniczności i twórczości dzieci, umożliwianie im wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego.

Cele pedagogiki Montessori
Pedagogika Montessori pomaga w rozwijaniu indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.
Cele te realizowane są poprzez pomoc dziecku w:

  • rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
  • wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
  • wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
  • osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
  • wypracowaniu postaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
  • uniezależnieniu od nagrody,
  • formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
  • szacunku dla pracy innych,
  • rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
  • osiąganiu spontanicznej samodyscypliny wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa.

Materiały Montessori- można je podzielić na pięć kategorii:
  1. Materiał do ćwiczeń z praktycznego życia – związany z samoobsługą, troską o środowisko, zwyczajami i normami społecznymi.
  2. Materiał sensoryczny – rozwijający poznanie zmysłowe, służy pobudzaniu aktywności umysłowej.
  3. Materiały do nauki języka, matematyki, kultury i innych dziedzin wiedzy.
  4. Materiały artystyczne związane z ekspresją muzyczną, plastyczną i zręcznościową dziecka.
  5. Materiały religijne, np. przedstawiające przypowieści biblijne.

Zadania pedagogiki Montessori:

uczenie przez działanie:dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym, przy współpracy z nauczycielami

samodzielność:dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy (indywidualną lub z partnerem) przy zachowaniu reguł społecznych. Rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się realnej oceny swoich umiejętności.

koncentracja:dzieci ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych zadań.

lekcje ciszy:dzieci uczą się współpracować w cichych zajęciach indywidualnych i grupowych.

porządek:dzieci zdobywają umiejętność przestrzegania zasad porządku w otoczeniu i swoim działaniu.

społeczne reguły:dzieci zróżnicowane wiekowo (trzy roczniki) są łączone w grupy, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Dzieci uczą się przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj.

obserwacja:jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem.

indywidualny tok rozwoju każdego dziecka:dziecko jest serdecznie przyjęte, znajduje uwagę i indywidualną opiekę nauczyciela. Pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.











Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Celestyn Freinet

                                    Celestyn Freinet Niegdyś uważany był za jednego z najbardziej znanych pedagogów we Francji. Po dziś dzie...